LANDSHUTS WAPPEN

Leicht hast du aa davo' scho' g'hört. leicht hast as g'sehg'n scho' selm,
Daß Landshuat in sein Wapp'n tragt drei echte Rittahelm.

Dö ham dö Bürga sich vadeant durch eahna Tapferkeit.
Sechshundert Jahr' is 's jazt bal' her: dös is a lange Zeit!

Fürscht Otto z'Landshuat hat im Sterb'n sei'm Suh als Vormund b'stimmt
an Herzog Ludwig, daß do' 's Land in fremde Händ nöt kimmt.

Da schöne Herr vo' Österreich, der will dös gar nöd leid'n.
Er spitzt ja selm auf d'Vormundschaft. Jazt soll da Kriag entscheid'n.

Bei Gammelsdorf, da treffa s' z'samm, da Habsburga, der lacht:
"Da boarisch' Adel hilft zu mir, da muaß is g'winna, d'Schlacht!"

Da Wittelsbacha aba denkt: "I streit' für mei' guat's Recht
Und d' Bürga halt'n treu zu mir, die fecht'n aa nöd schlecht".

Vo' Landshuat, Moosburg, Inglstadt, vo' Straubing kemma s' z'samm:
an Ludwig lass'n s' nöd im Stich, wia sie's vasprocha ham.

Und grad wia Löb'n haua s' drei', d'Landshuata no vor all'n;
viel Ritter lieg'n am Schlachtfeld durt, da hört ma' koa'n mehr prahl'n.

Da boarisch Herzog ist voll Freud und hat dö Bürga g'ehrt,
d'Landshuata durch drei Rittahelm: "dö" moant er - "dö san's wert".

A. Dreyer

Michael Waltinger, Niederbayerische Sagen