DIE HAUSSCHLANGE
A kloan's Madarl hod immarigsmol von da Muada af d'Jaus'n a Schalarl a Mülli und a Kipfl kriagd.
Ofd'n hod sä si amol mid den in 'n Hof aussi g'sezt, und wia 's so gessa hod, is 's Hausschlanjarl, dös 'n Hach'lbuz g'rocha hod, ong'schlicha kemma und hod hold midg'schmoarozt.
Nuon, dös hod hold's Madarl so dik g'fraid, daß 's hold ollamol, wonn 's wos z'noscha g'hobd hod, 's Schlanjarl zucha g'lokd hod:
"Schlanjarl, tschi, tschi!
's Madarl ruafd di;
megst fiara kemma
und a Brek'l nemma."
Und dös is nia ausblib'n und hod si ollawal ong'wampöld, daß
's hod graißta miaßa. 'S hod si ob'r ah fiar dös dakendli
zoagd und hod 'n Madarl aus sain'n Hoard oan guad's Schtoan'l um 's ondari
brochd, und Bearl'n und Goldsocha zua vawundan! - und 's Madarl is zua
Schtund on groß und schen woar'n.
Ofd'n ob'r is just amol d'Muada dös Ding onsichdi woar'n, und wal s' g'fiarchd hod, 's Schlanjarl mechd 'n Madarl wos dan, is s' heargonja, hod an'n Brig'l g'numma und hod 's oarmi Schlanjarl dod g'schlog'n.
Sid da Zaid oba hod 's Madarl z' socha ong'hebd und is gonz mis'lsichdi woar'n, und kuarz donoh hod 's Aifarl in da Nochd goar bidufd g'raunzt, und 's Nodkölcharl hod goar emsi um Zwaicharln g'suachd zuar an'n Dod'nkranz'l, — und wia d'Muada noch 'n Madarl schaud, hod 's schon da Knochamonn ohg'holld g'hobd.
Kommentar: (Franz Ziska, Ost. Volksmärchen.)
Quelle: Carl Calliano, Niederösterreichischer Sagenschatz, Wien 1924,
Band II, S. 11