DE KOKOSCH UN DE PARRE

Es war emol e Kokosch, der is gang, gang, gang. No is er zu die Mais kumm. Dann ham die Mais gfrogt: "Kokosch, wuhin gehscht dann?" "Ei, am Parre es Kraut abfresse." "Hol uns mit!" "Nar je hinenei!" Dann is er zu die Ratze kumm. No ham se gfrogt: "Kokosch, wuhin gehscht dann?" "Ei, am Parre es Kraut abfresse." "Hol uns aa mit!" "Nar je hinenei!" No is er zum Wasser kumm. Es Wasser hat gfrogt: "Kokosch, wuhin gehscht dann?" "Ei, am Parre es Kraut abfresse." "Hol uns aa mit!" "Nar je hine-nei!" Dann is er zu die Biene kumm. Die Biene ham gsagt: "Kokosch, wuhin gehscht dann?" "Ei, am Parre es Kraut abfresse." "Hol uns aa mit!" "Nar je hinenei!"

Dann is er im Parre sei Garte un hat's ganzi Kraut gfreß. Wie am Parre sei Mensch Kraut hole hat welle, war nix mehr do. No is es zum Parre gang un hat gsagt: "Bittscheen, Herr geistlicher Herr, der Kokosch hat unser ganzes Kraut abgfreß." "Hol ne un schmeiß ne uf de Bode!" No hat's ne ghol un ne uf de Bode gschmiß. De Kokosch hat awer gsagt: "Mais, hineraus, putzt am Parre de Bode aus!" Wie's Mensch hat welle Mehl hole gehe, war nix mehr do. No is es gang un hat gsagt: "Bittscheen, Herr geistlicher Herr, der Kokosch hat unser ganzes Sach ufm Bode gfreß." "Hol ne un schmeiß ne in der Saustall!" No hat de Kokosch gsagt: "Ratze, hineraus, putzt am Parre de Saustall aus!" Wie's Mensch die Sau fiettre hat welle, war de Stall leer. Dann hat's Mensch gsagt: "Bittscheen, Herr geistlicher Herr, der Kokosch hat unser Sau gfreß." "Hol ne un stopp ne in der Owe!" Dann hat der Kokosch gsagt: "Wasser, hineraus, lesch am Parre es Feier aus!" Wie's Mensch hat welle anleje, war's Feier aus. No hat's wieder gsagt: "Bittscheen, Herr geistlicher Herr, der Kokosch hat's Feier ausgmach." "Hol ne un schlacht ne!" Der Kokosch awer sagt: "Biene, hineraus, angelt am Parre die Aue raus!" No hat de Parre stottrich gschrie: "Net! Net schlachte! Er soll reikumme, ich häng ne voll Gold un Silwer!" No is de Kokosch gang, un de Parre hat ne voll Gold un Silwer ghong.

Der Kokosch is naus, hat sich im Staab gepuddelt un is zum Parre nei un hat sich abgebeitelt, daß so hoch Staab im Zimmer glee hat, daß se ne ham misse mit der Schaufel rausscheppe. Un wann se heint noch net fertich sein, scheppe se noch immer.


Jetz is es aus,
dart laaft a rodi Maus,
die hat a weißes Kittel an,
bis marje Früh geht's wieder an.


(Erzählt von Katharina Bucher aus Grabatz, aufgezeichnet von Alfred Bucher)

Quelle: Banater Volksgut, Erster Band, Märchen, Sagen und Schwänke, Herausgegeben von Walther Konschitzky und Hugo Hausl, Bukarest 1979, Seite 34